<< XXII Lions club Aarschot
“Mijn vader motiveerde mij om ipv tv te kijken muziek te maken, te lezen of buiten te spelen.” – Pieter
koorknaapje Pieter – Aarschots Jeugdkoor o.l.v. E.H. Frans Breugelmans (1979)
Accepit Jesus Calicem – Aarschots componist Arthur Meulemans (1884-1966) – zijn broer Herman was muziekleraar van de tantes van Frie.
(1977) Met deze radio volgt Frie dagelijks het nieuws en het overzicht van de binnenlandse pers. De transistor staat op een bibliotheekrek naast zijn zetel. Wanneer de batterijen plat zijn moet Pieter er vesse huile, baa Fons Lavaerts in de Diestsestraat. Maar Pieter kan het armtierig radiootje niet meer aanzien en horen. Op terugweg van de school Bekaf naar huis passeert hij de tv-en audio winkel “baa den Howazegems (Huysegems, op de hoek van de Gasthuisstraat en de Bogaardenlaan), waar een pracht installatie voor 2.500,- Belgische Frank in de etalage staat. Die wilt Pieter cadeau doen aan Godfried. Voor dat budget pikt hij briefjes geld uit de portefeuille van Mia. Eens de 2.500 Frank bijeen gegraaid gaat hij zenuwachtig de chique radio als geschenk voor zijn vader kopen. Wanneer Pieter de prijs wilt betalen legt Mr. Huysegems vertederd uit dat de installatie 25.000,- Frank kost en vraagt wie zijn vader is. In de winkel worden ook muziek cassettes verkocht en Mr. Huysegems stelt voor om er daarvan enkele uit te kiezen als cadeau voor de notaris.
Frie is verwonderd gelukkig met de Haydn symphonies “parisennes” en de 5de van Beethoven. “Hoe zijt ge daar nu aangekomen? We gaan die bewaren om er samen aandachtig naar te luisteren als we in Champtercier zijn.” – Frie Maar daarmee staat die triestige radio er nog altijd. Pieter draait de knop van de zenderkiezer helemaal door tot die stuk is. Desondanks kan Frie toch nog zijn zender BRT 1 terugvinden. Dan maar enkele draden van het binnenwerk overtrekken en een beetje wasproduct Dreft in het binnenwerk laten vloeien. Nu is de radio definitief kapot. Frie koopt een nieuw toestel, dat nog kleiner is en waarvan de klank nog slechter klingt als de oude Grundig.
In de piano bank rusten grotendeels “Belle époque” (1870-1914) partituren. Ooit door de moeder en tantes van Frie gespeeld, daaropvolgend door Mia en Pieter.
Frie en Pieter geven zielvol een kerstoptreden. “Vruger kende me gènne smeirige tellevies. Me spelde e muziekinstrument, zoenge, spelde mee de kuite of e gezelschapsspel en me wuire veul gelukkiger!” – Frie
Frie maakt tweemaal een geweldig feest met de fanfare van Wolfsdonk in de tuin. (foto: Steenheuvels, 1981)
Frie houdt ook van de Weense walsen en prijst de Wiener Philharmoniker zonder vrouwlijke muzikanten: ’’Dui komt toch alliejen mui uinhaveraa van, mee as gevolg minder concentratie voor de muziek. En dui ba, een vrouw met een viool of n’en troemmel, da’s toch geen zicht.“ – Frie
Roxane, Ilse, Pieter (foto: Wolfsdonk, 2000)
“If music be the food of love, play on.” – Shakespeare
Geestig en gunnend: een cithare-solo voor Roger Blanpain (1932-2016) docent, decaan KU Leuven. (foto: Steenheuvels, 2001)
Professor Blanpain hamert bij Pieter erop in niet te werken voor het geld, maar voor iets groters.
Overal waar Pieter verblijft zet hij een klavier om wat te oefenen. Hier in zijn deco winkeltje in de Bogaardenlaan in Aarschot (1997-2003)
(Brussel, 1992) Pieter ontmoet muziekgeleerde Bertrand Brébois die hem aan de familie de Wouters d’Oplinther voorsteld, uitbaters van muziekhandel ‘La boîte à musique’ aan de Coudenberg. Bertrand leert aan zijn vriendje de betere interpretaties uit te zoeken en helpt Pieter een verzameling cd’ aan te leggen. Op zijn beurt brengt Pieter zijn vader bij het onderscheiden van uitgelezen opnames.
Mit Els Bruyninckx im Rampenlicht in Wolfsdonk (2018)
In ‘zaal Abt’ waar Frie rechtskundig advies gaf aan de bewoners van Wolfsdonk treedt Pieter meermaals op.
XXIV Dieu est un fumeur de Havanes >>>